Blerim Kolalli si këshilltar i Pendarovskit ka ndikuar në disa procese pozitive në RMV

Për besimin e dhënë, dua të falënderoj presidentin Pendarovski, i cili para pesë vitesh nuk hezitoi fare të ma besojë mua – Blerimit, atë përgjegjësi dhe nder të madh shtetëror. Gjatë këtyre pesë viteve, kam marrë pjesë në disa nga proceset dhe sfidat më të rëndësishme të sigurisë me të cilat përballej vendi.
Anëtarësimi në NATO është padyshim një nga sfidat dhe arritjet e para, një proces që jo vetëm na bëri anëtarë të aleancës më të fuqishme politiko-ushtarake në historinë e planetit, por hapi edhe një proces jashtëzakonisht domethënës të reformës së sigurisë dhe harmonizimit me aleancën euroatlantike. Proces ky i panjohur për shumicën e opinionit publik, por i një rëndësie të jashtëzakonshme historike, sa i përket pozicionimit tonë në atë që njihet si hemisfera perëndimore dhe komunitet euroatlantik.

Thënë shkurt, mbarë sistemi i sigurisë së shtetit, në një periudhë shumë të shkurtër kohore, duhej të ristrukturohet dhe të përshtatet ndaj aparatit operacional të sigurisë euroatlantike. Më e rëndësishme se kjo, është një sistem i ri i vlerave euroatlantike të sistemit të sigurisë, që duhet t’i përshtaten realitetit të ri. Ky proces, tashmë në vijim e sipër, do të vazhdojë dhe do t’i nënshtrohet vazhdimisht kontrolleve nga miqtë tanë strategjikë euroatlantikë. Ata që shpresojnë se mund të vazhdohet me të vjetrën – do të befasohen.

Gjatë mandatit pesëvjeçar, ndodhi një prej sfidave më të rëndësishme të sigurisë gjeostrategjike në historinë e viteve të fundit – agresioni ushtarak rus kundër Ukrainës… Më kujtohet se atë vit, si pjesëmarrës në Konferencën e Sigurisë së Mynihut, bashkë me Presidentin Pendarovski, biseduam me disa nga krerët më të fuqishëm të shërbimeve të sigurisë perëndimore në botë dhe pyeteshim nëse Putini do të sulmojë. Tani mund të them se vetëm një shërbim inteligjent parashikoi saktë se çfarë do të ndodhë, madje e qëlloi edhe datën e sulmit nga Putini.

Agresioni ushtarak rus hapi jo vetëm sfida jashtëzakonisht të rëndësishme për sigurinë e Ukrainës, por ajo që ka edhe më shumë rëndësi për ne, edhe për kontinentin evropian, për Ballkanin, e për rrjedhojë edhe për vendin tonë. Sfidat e sigurisë që rezultojnë nga agresioni ushtarak rus kundër Ukrainës janë aktuale jo vetëm sot, por do të intensifikohen edhe më tej, veçanërisht duke pasur parasysh rajonin tonë – për më tepër – kërcënimet hibride ruse në Ballkan, për të cilat nuk dihet shumë në opinionin e gjerë.

Për shtetin tonë, problem nuk janë vetëm kërcënimet klasike të sigurisë nga Rusia dhe vendet tjera që duan ta sfidojnë ekuilibrin e stabilitetit të komunitetit euroatlantik, por mbi këtë, kërcënimet hibride që rrjedhin nga ata dhe që kërkojnë të përshtatemi shpejtë ndaj rrethanave të porsakrijuara të sigurisë.
Do ta veçoj këtu edhe pandeminë Kovid, “murtajën” historike që e njihnim nga librat dhe mitet mesjetare, e cila na u shfaq në shekullin XXI si një nga sfidat e shumta që duhej ta përballonim. Një kundërshtar i padukshëm, shumë të panjohura shëndetësore dhe shkencore, një krizë dhe pasiguri e tmerrshme, një qeveri teknike, një parlament i shpërbërë dhe shumë dilema kushtetuese-juridike. Sfidë e pabesueshme për Këshilltarin për Siguri Kombëtare të Presidentit.
Më vjen thellësisht mirë që gjatë mandatit të Presidentit Pendarovski, arritëm të shtyjmë para disa gjëra që, për fat të keq, më parë konsideroheshin të paarritshme ose të pamundura, por që janë pjesë e një agjende të bukur progresiste në të cilën unë personalisht besoj fuqishëm. Si për shembull, adjutantia e parë ushtarake femër e Presidentit dhe Komandantit Suprem, apo ushtarët e parë shqiptarë etnikë në njësinë elitare të ushtrisë speciale “Ujqit”… Ka shumë të tjera arritje që ndodhën historikisht dhe për herë të parë, por për këto ndoshta në ndonjë rast tjetër. Jam i sigurt se ato arritje do të mbahen mend si “Epoka e Pendarovskit”.